Από το Περού με αγάπη
Ο Βασίλης Δημαράς δοκιμάζει τους νέους καφέδες της taf από το Περού που βρήκε στο ράφι του retail της Εμμανουήλ Μπενάκη.
Οι καφέδες από το Περού, κατά γενική ομολογία, έχουν γήινα χαρακτηριστικά που “σπάνε” από κάποιες νότες βοτάνων. Ξεχωρίζουν για το ισορροπημένο, γλυκό προφίλ τους και γενικά χαρίζουν ένα ευχάριστο αποτέλεσμα στο φλιτζάνι. Στο Περού καλλιεργείται η νέα Arabica, καθώς στις αρχές της δεκαετίας του 80, τα Ηνωμένα Έθνη έκαναν μια αναφύτευση καφεόδεντρων. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό είναι ότι οι περισσότεροι καλλιεργητές διαθέτουν, κατά μέσο όρο, γη που φτάνει τα 2 εκτάρια, δηλαδή κάπου στα 5 στρέμματα, οπότε οι παραγωγές είναι αρκετά μικρές.
Αυτό το διάστημα η taf στο retail της στην Εμμανουήλ Μπενάκη 7 διαθέτει δύο διαφορετικούς καφέδες από το Περού. Ο πρώτος, ο Organic Arabica, παράγεται στο βόρειο κομμάτι της χώρας στις παρυφές του τροπικού δάσους του Αμαζονίου, σε υψόμετρο 1700 μέτρων. Πρόκειται για μια περιοχή που θεωρείται ως η τελευταία ανεξερεύνητη περιοχή του καφέ. Οι καφέδες που δίνει έχουν γεμάτη γεύση, μεγάλη γλυκύτητα, μέτρια, μαλακή οξύτητα και έντονο σώμα. Έτσι ακριβώς είναι και ο Organic Arabica. Δεν θα σας εντυπωσιάσει η μύτη του, μιας και δεν έχει έντονα αρώματα, αλλά η γεύση του. Αρκετά γλυκός, με στρογγυλές οξύτητες που όσο κρυώνει χάνονται, γεμάτο καραμελένιο σώμα και νότες από μανταρίνι. Όσο μένει στο φλιτζάνι ηρεμεί ακόμα πιο πολύ και γίνεται όλο και πιο ευχάριστος και γλυκόπιοτος –γι’ αυτό μην του προσθέσετε καθόλου ζάχαρη. Τον δοκίμασα και σε iced brew όπου φανερωνόταν ακόμα πιο πολύ ο γλυκός του χαρακτήρας.
Ο δεύτερος καφές, San Isidro όπως ονομάζεται, καλλιεργείται στην περιοχή του Puno, στον νοτιοδυτικό Περού, κοντά στα σύνορα με την Βολιβία στην λίμνη Τιτικάκα. Το υψόμετρο όπου αναπτύσσονται τα καφεόδεντρα φτάνει τα 1800 μέτρα. Οι καφέδες από αυτή την περιοχή είναι ξεχωριστοί και διαφέρουν από οποιονδήποτε άλλων περιοχών του Περού, μιας και ανήκουν στη νέα Arabica. Ο εν λόγω λοιπόν, καφές έχει έναν κομψό, λουλουδάτο χαρακτήρα με γλυκά στοιχεία και γεμάτο σώμα. Οι οξύτητες του είναι σχεδόν ανύπαρκτες ενώ στο φλιτζάνι θα βρείτε γεύσεις από βερίκοκο και δαμάσκηνο. Ούτε και αυτός έχει ιδιαίτερο άρωμα. Στην κρύα του εκδοχή δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε τόσο μιας και έχανε λίγο σε σώμα και ένταση.
Αυτό που θα σας έλεγα και για τους δύο καφέδες είναι ότι στη ζεστή τους παρασκευή κερδίζουν περισσότερο. Προσέξτε όμως, είναι καφέδες που θέλουν να «αναπνεύσουν» λίγο πριν τους καταναλώσετε, όποτε όταν τους φτιάξετε, αφήστε τους λίγο στο φλιτζάνι να πέσει η θερμοκρασία τους και να «ανοίξουν».
