Η ιστορία του coffee break
Aπό πού προέρχεται ο όρος coffee break και πώς “θεσμοθετήθηκε” στη σύγχρονη κοινωνία; Η απάντηση ανάγεται χρονικά στο 1955 και σε μια πολύκροτη δικαστική διαμάχη.
Στις μέρες μας, όταν αναφερόμαστε στο coffee break, το μυαλό μας συνειρμικά πηγαίνει σε ένα διάλειμμα, μια ανάπαυλα από την εργασία μας. Το coffee break αποτελεί μια ευκαιρία να χαλαρώσετε, να απολαύσετε το άρωμα των κόκκων του καφέ και να γευτείτε ένα ζεστό ή κρύο ρόφημα που θα σας δώσει την ώθηση που χρειάζεστε έως το τέλος της ημέρας. Εάν εργάζεστε σε βραδινή βάρδια αυτό το φλιτζάνι καφέ ίσως να είναι ακόμη πιο απαραίτητο: Είναι το “καύσιμο” που χρειάζεστε για να παραμείνετε σε εγρήγορση όταν όλοι κοιμούνται.
Σύμφωνα με τον Αμερικανό δημοσιογράφο και λάτρη του καφέ Michael Pollan «ο καπιταλισμός και η καφεΐνη πάνε χέρι-χέρι. Ως απόδειξη εστιάστε στον θεσμό του coffee break… Ο εργοδότης δεν σας παρέχει απλώς ένα δωρεάν ‘φάρμακο’ στο χώρο εργασίας, αλλά σας δίνει κι ένα χώρο και τον απαραίτητο χρόνο για να το απολαύσετε δύο φορές ημερησίως. Γιατί να το κάνουν αυτό οι εργοδότες αν δεν τους προσφέρει περισσότερα οφέλη από ό,τι κόστος; Είναι ξεκάθαρο. Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζουν μεγαλύτερη παραγωγικότητα από τους εργαζομένους».
Στις ΗΠΑ, όπως αποδεικνύεται, αυτό που ονομάζεται «coffee break» συνδέεται άρρηκτα με μια δικαστική υπόθεση το 1955, που τιτλοφορείτο “Ηνωμένες Πολιτείες εναντίον Phil Greinetz του Los Wigwam Weavers”. Ο Greinetz ήταν ιδιοκτήτης του εργοστασίου γραβατών του Ντένβερ Los Wigwam Weavers και, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πάσχιζε να βρει προσωπικό για το επίπονο έργο της παραγωγής γραβατών. Για να ενθαρρύνει την παραγωγικότητα, εισήγαγε υποχρεωτικά τα “coffee breaks”, ώστε οι εργαζόμενοι να γίνονται ήτοι δυνατόν παραγωγικότεροι και να βρίσκονται σε πλήρη εγρήγορση. Υπήρχε ωστόσο ένα πρόβλημα. Ο Greinetz δεν ήθελε να πληρώνει τους υπαλλήλους του για τον χρόνο που δαπανούσαν πίνοντας καφέ. Τελικά, παρενέβη το αμερικανικό Υπουργείο Εργασίας, που οδήγησε την υπόθεση στα δικαστήρια, με τις δικαστικές Αρχές να αποφασίζουν ότι οι εργοδότες έπρεπε να καλύψουν οικονομικά τα διαλείμματα για καφέ. Σύμφωνα με το σκεπτικό του δικαστηρίου, η επιχείρηση επηρεαζόταν θετικά από τα εν λόγω “coffee breaks” των εργαζομένων.
Αυτός ήταν και ο προάγγελος των γνωστών σε εμάς σήμερα διαλειμμάτων καφέ, που αποτελούν μια ευκαιρία χαλάρωσης από τα καθημερινά απαιτητικά μας καθήκοντα καθώς και ένα μέσο κοινωνικοποίησης με συναδέλφους.
