Χρήστος Ντούβας: Με καμβά τον καφέ και πινέλο το γάλα
Είναι ο τελευταίος Πανελλήνιος Πρωταθλητής του Latte Art, κυκλοφορεί στην πόλη με μηχανάκι, αγαπάει τα παπούτσια Vans, χαμογελάει πάντα και «ζωγραφίζει» με γάλα τις κούπες cappuccino και flat white που σερβίρει στο The Underdog.
Από τον Βασίλη Δημαρά
Δώσαμε ραντεβού στο Anana. « Είναι ένα από τα μαγαζιά που επισκέπτομαι στα ρεπό» μου λέει. Έχει φτάσει πρώτος. Έχει ήδη τελειώσει τον πρώτο καφέ και κοιτάει το κινητό του. Δεν είναι όμως τόσο εθισμένος με τα social media. «Υπάρχει και ζωή εκεί έξω» μου αναφέρει. Συμφωνώ. Ζητάμε καφέ φίλτρου και για τους δύο και πιάνουμε τη συνηθισμένη κουβέντα περί εμβολίων, μέτρων, lockdown και τα σχετικά. Μου λέει πόσο αμήχανα αισθάνεται όταν πρέπει να ελέγξει τα πιστοποιητικά των ανθρώπων που έρχονται στο μαγαζί. Μάλιστα μου διηγείται και διάφορες ιστορίες που έχουν συμβεί. Πάντα όμως με χαμόγελο. Αυτό άλλωστε δεν λείπει από τα χείλη του.
Ας βάλουμε όμως λίγο τα πράγματα με μια σειρά. Ο Χρήστος ξεκίνησε να ασχολείται με τον καφέ και το latte art το 2011, στη Πάτρα από όπου και κατάγεται. Ήταν μόλις 16 χρονών. Από απλές ροζέτες και καρδούλες πέρασε σύντομα να κάνει εντυπωσιακά σχέδια που προκαλούσαν τον θαυμασμό. «Στην Πάτρα δεν έχεις και πολλά να κάνεις, εγώ ήθελα να εξελιχθώ. Έτσι το 2017 ήρθα στην Αθήνα». Στην αρχή, του πήρε λίγο χρόνο μέχρι να προσαρμοστεί σε μια πόλη που δεν την ήξερε, δεν είχες φίλους και ίσως τον τρόμαζε. Σιγά- σιγά όμως βρήκε τις ισορροπίες. Ρωτούσε, διάβαζε, πειραματιζόταν, έψαχνε και όλα αυτά γιατί ήθελα να γίνει καλύτερος. «Παρακολουθούσα πολλά βίντεο στο Youtube και όταν δεν εργαζόμουν έκανα τα δικά μου σχέδια». Σύντομα θα βρεθεί στην ομάδα του The Underdog και έρχεται και η πρώτη του συμμετοχή στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Το αποτέλεσμα; Πρώτη θέση και ταξίδι στο Βερολίνο για το Παγκόσμιο. Στο Βερολίνο, τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα ήθελε. Θυμάμαι την χαρά που είχε όταν βρισκόταν πάνω στην σκηνή και έκανε το πρόγραμμά του. Θυμάμαι επίσης όμως και τη πίκρα που ένοιωσε μετά τα αποτελέσματα. Το στραβοπάτημα αυτό τον πεισμώνει και βάζει στόχο πρώτα το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα του 2020 και φυσικά το Παγκόσμιο. Ο πρώτος στόχος επετεύχθη. Ο δεύτερος… μπαίνει για λίγο στον πάγο λόγω πανδημίας. «Για να δούμε τώρα τον Ιούνιου του 2022 θα γίνει τελικά ή θα πάει και για άλλη αναβολή;» αναρωτιέται. Παρ’ όλα αυτά ο Χρήστος έχει ήδη αρχίζει να ετοιμάζεται για την Βαρσοβία. «Αυτή θα είναι και η τελευταία φορά που θα συμμετάσχω σε Πρωτάθλημα για το latte art, ανεξαρτήτους αποτελέσματος. Νομίζω ότι με αυτό τον διαγωνισμό έχω ολοκληρώσει. Θέλω να δοκιμάσω και αλλού τις δυνατότητες μου, όπως στο διαγωνισμό του barista. Με ιντριγκάρει».
Βέβαια στη ζωή του Χρήστου δεν υπάρχει όμως, μόνο ο καφές. Αγαπά το ποδόσφαιρο. Έπαιζε μάλιστα και πιο μικρός πλέον όμως δεν προλαβαίνει. Του αρέσει να ταξιδεύει. «Μου έχουν λείψει πολύ τα ταξίδια. Στο παρελθόν και λόγω δουλειάς έκανα πολλά». Τον ρωτάω σχετικά με το πρόσφατο του ταξίδι στην Ουκρανία όπου πήγε με την ομάδα του The Underdog. «Ήταν όμορφα αν και δεν θα σου κρύψω ότι τρόμαξα λίγο μιας και εκεί συμπεριφέρονται λες και δεν υπάρχει Covid-19». Μου λέει και για την καλοκαιρινή του εμπειρία στη Κύπρο όπου πέρασε περίπου δύο μήνες εκεί. «Άλλος κόσμος, πιο απόμακροι, πιο απρόσωπες οι σχέσεις με τους πελάτες αν και εγώ προσπαθούσα». «Ένα ταξίδι που θα ήθελα να κάνω και ελπίζω να το πραγματοποιήσω σύντομα, είναι σε κάποια φάρμα στην Λατινική Αμερική. Νομίζω πως όλοι όσοι ασχολούνται με τον καφέ, μια φορά στη ζωή τους θα πρέπει να κάνουν αυτό το ταξίδι. Να δουν από που ξεκινάει το ταξίδι του αυτός ο κόκκος και να έρθουν πιο κοντά με αυτό, αλλά και με τους καλλιεργητές».
Επιστρέφω ξανά στο latte art και τον ρωτάω αν είναι δύσκολο. «Όχι όσο φαντάζεσαι. Απλά, θέλει να μάθεις μερικές τεχνικές, να έχεις σταθερό χέρι και να κάνεις εξάσκηση ξανά και ξανά». Καταλαβαίνω ότι δεν είναι για μένα- με το σταθερό χέρι δεν το έχω. Η επόμενη μου ερώτηση έχει να κάνει με τα σχέδια που κάνουν. «Αυτά που είναι πιο ρεαλιστικά και «γράφουν» καλύτερα, είναι εκείνα με τα ζώα» μου λέει. Όσον αναφορά για τα διαγωνιστικά… «αυτά δύσκολα μπορείς να τα κάνεις εκτός διαγωνισμού. Ο καφές που χρησιμοποιούμε σε αυτούς είναι πολύ σκούρα καβουρδισμένος για να έχει μεγαλύτερη πυκνότητα ώστε να αποτυπώνονται τα σχέδια καλύτερα, αλλά δεν πίνεται» μου αναφέρει γελώντας.
Με τον Χρήστο έχει ενδιαφέρον να μιλάει κανείς. Όχι μόνο για τον καφέ. Σε αυτό το κομμάτι όμως έχει πολλές και καλές συμβουλές να δώσει. Όπως για παράδειγμα για την μόδα με τα φυτικά γάλα που όλο ένα και επεκτείνεται. «Με αυτά θα πρέπει να προσέχουμε πολύ περισσότερο τη θερμοκρασία ώστε να μην τα καίμε και βγάζουν δυσάρεστες γεύσεις. Υπάρχουν καλά προϊόντα εκεί έξω και συνέχεια κυκλοφορούν καινούργια. Είναι μια τάση που ήρθε για να μείνει» μου λέει. Του εκμυστηρεύομαι ότι εγώ πλέον προτιμώ το γάλα βρώμης «Αυτό έχει μια γλυκά από μόνο του, όμως αν δεν το διαχειριστεί καλά ο barista την ώρα που ετοιμάζει την κρέμα ή τον αφρό για το cappuccino, τον latte ή τον flat white, το τελικό αποτέλεσμα θα είναι κάπως πικρό στο φλιτζάνι» συμπληρώνει.
Πριν φύγουμε τον ρωτάω πως βλέπει τον εαυτό του σε πέντε χρόνια από τώρα. «Κάποιος θα περιμένει να πω ότι θέλω να ανοίξω το δικό μου coffee shop ή να είμαι σε μια μεγάλη εμπορική εταιρία καφέ. Εγώ, όμως, φαντάζομαι τον εαυτό μου στην ίδια ομάδα που είμαι και τώρα, στο The Underdog. Δεν ξέρω σε ποια θέση, στο κομμάτι της εκπαίδευσης, του ελέγχου, δεν μπορώ να σου, αλλά σίγουρα με αυτούς τους ανθρώπους».
