Μιλώντας με τον Πανελλήνιο Πρωταθλητή «Coffee In Good Spirit», Χρήστο Κλουβάτο
Σοβαρός, μετρημένος και αισιόδοξος. Μπορεί να είναι 31 χρονών, όμως, δείχνει πολύ πιο έμπειρος. Του αρέσεινα ξυπνά νωρίς, ο cappuccino, τα επιστημονικά βιβλία και απολαμβάνει την επικοινωνία με τον κόσμο.
Από τον Βασίλη Δημαρά
Φωτογραφίες: Γιώργος Ζαχαριάδης
Ανηφορίζοντας προς το Κολωνάκι για να συναντήσω τον Χρήστο Κλουβάτο, σκεφτόμουν πότε ήταν η πρώτηφορά που γνωριστήκαμε. Ήταν στο πρώτο Coffee Show που είχε γίνει τον Οκτώβρη του 2016. Τότε ακόμα ο Χρήστος δεν είχε μπει για τα καλά στον χώρο του καφέ, όμως φαινόταν το πάθος του. «Σε εκείνη την εκδήλωση είχα την ευκαιρία να γνωρίσω πολλούς σημαντικούς ανθρώπους του χώρου», θα μου πει στη συνέχεια. Βέβαια εκεί δεν ήταν η πρώτη του επαφή με τον θαυμαστό κόσμο του πράσινου κόκκου. Τα πρώτα ερεθίσματα τα είχε δεχθεί ένα χρόνο πιο νωρίς, όταν σε μια επίσκεψη του στο μικρό «Kaya» στο Σύνταγμα δοκίμασε ένα «διαφορετικό» espresso από αυτούς που έπινε μέχρι τότε. «Εκεί κατάλαβα ότι κάτι γίνεται με τον καφέ και άρχισα να το ψάχνω», μου αναφέρει. Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου μια πολύ καλή του φίλη θα τον«πιέσει» να το ψάξει ακόμα περισσότερο και να ασχοληθεί με αυτό. Και κάπως έτσι ξεκίνησε το ταξίδι του…
Το ραντεβού μας ήταν στο καινούργιο coffee shop της «Samba Coffee Roasters», στην οποίο και εργάζεται, στην Σόλωνος. «Δώσε μου πέντε λεπτά να τελειώσω κάτι που κάνω, να σου φτιάξω καφέ και να τα πούμε. Σου ετοιμάζω έναν καφέ από την Κολομβία, τον Tres Dragones, που θέλω να τον δοκιμάσεις σε cold drip», μου λέει καιπιάνει να ζυγίσει τους κόκκους. Τον ετοιμάζει και ανεβαίνουμε στο μικρό πατάρι του μαγαζιού. «Εδώ θα έχουμε λίγη ησυχία να τα πούμε με άνεση», μου λέει ενώ ταυτόχρονα ρίχνει μια πεταχτή ματιά στο κινητό του.
Του Χρήστου του αρέσει να έρχεται το πρωί στο μαγαζί. «Απολαμβάνω να ανοίγω το μαγαζί, να ρυθμίζω τις μηχανές, να φτιάχνω τον πρώτο καφέ και να κοιτάω την κίνηση στη Σόλωνος», μου αναφέρει χαρακτηριστικά. Με την ευκαιρία τον ρωτάω ποιος είναι ο πρώτος καφές της ημέρας του και χωρίς να το σκεφτεί πολύ μου λέει τον espresso. «Για να ξυπνήσω πίνω ένα γρήγορο espresso, αλλά εκείνον που απολαμβάνω είναι ο cappuccino. Μου αρέσει η βουτυράτη αίσθηση που δίνει το γάλα στον καφέ». Στη συνέχεια βέβαια μου αναφέρει ότι πίνει πιο συχνά φίλτρου και κάπου με μπερδεύει. «Αν πρέπει να διαλέξω… cappuccino θα σου πω» και χαμογελάει.
Ο Χρήστος, αν και σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, δεν είχε φανταστεί τον εαυτό του να διδάσκει. Ή τουλάχιστον να διδάσκει αγγλικά. «Δούλευα από μικρός σεζόν. Έβρισκε ενδιαφέρουσα την επικοινωνία με τους ανθρώπους. Ταυτόχρονα του άρεσε πάρα πολύ το παιχνίδιτων γεύσεων, να δοκιμάζει καινούργια πράγματα και να πειραματίζεται. «Όλα αυτά κάπως, με άμεσο ή έμμεσοτρόπο, συνδέονται με τον καφέ και έτσι ταίριαξα και εγώ με αυτόν», εξηγεί. Και είναι ευχαριστημένος με αυτόπου κάνει και το βλέπει κανείς στο ήρεμο τρόπο που μιλάει και στην χαλαρότητα που αποπνέουν οι κινήσειςτου.
Πάω την κουβέντα μας στους διαγωνισμούς και πως μπλέχθηκε με αυτούς. «Ήθελα να δοκιμάσω τις δυνάμειςτου γιατί είναι μια μικρογραφία της καθημερινότητας που συναντάμε στα μαγαζιά που δουλεύουμε», μου λέει. Όμως είναι και το κομμάτι της αναγνώρισης που έπαιξε ρόλο στη συμμετοχή του. «Μέσα από τους διαγωνισμούς ακούγεται το όνομα σου, γίνεσαι γνωστός, κάνεις θόρυβο και εγώ ήθελα να το κάνω», λέει. Την πρώτη χρόνια που κατεβαίνει στον διαγωνισμό «Coffee in Good Spirit», ένας διαγωνισμός που συνδυάζει τον καφέ με το αλκοόλ, δεν τα πήγε και τόσο καλά. «Δεν ήμουν καλά προετοιμασμένος. Το ήξερα αλλά πήγα για τηνεμπειρία», μου λέει. Την δεύτερη χρονιά, το 2020, συμμετέχει πιο συνειδητά και πιο έτοιμος. «Είχα και την υποστήριξη της εταιρείας – “Samba Coffee Roasters” – όπου δουλεύω και τα πράγματα ήταν πολύ πιο εύκολα και καλύτερα. Δουλέψαμε πολύ και είμασταν σίγουροι για το αποτέλεσμα», υποστηρίζει. Και έτσι έγινε, κατακτά την πρώτη θέση και παίρνει το εισιτήριο για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που όμως λόγω της πανδημίας ακυρώνεται. Μεταφέρεται για φέτος στις αρχές Νοεμβρίου στην Ταϊβάν. «Εγώ είμαι έτοιμος. Όλο αυτό το διάστημα έχω κάνει τους πειραματισμούς, τις αλλαγές στο πρόγραμμα μου και έχω καταλήξει στον καφέ που θαχρησιμοποιήσω», αναφέρει. Δείχνει σίγουρος και έχει αυτοπεποίθηση. Σίγουρα τον ενδιαφέρει να πάει καλά, να μπει στην τριάδα ή και γιατί όχι να κερδίσει. Όμως όπως και ο ίδιος λέει: «Η επιτυχία δεν είναι η πρωτιά, αλλά η διάρκεια στο χώρο».
Τα δύο lockdown για τον Χρήστο ήταν πολύ εποικοδομητικά όπως μου λέει. Είχε τον χρόνο να διαβάσει, να ηρεμήσει, να περάσει περισσότερο χρόνο με τον εαυτό του και να οργανωθεί: «Είχα πράγματα να κάνω. Δεν πέρασα άσχημα. Βέβαια κατά την διάρκεια του δεύτερου lockdown δούλευα όποτε δεν το κατάλαβα». Του Χρήστου του αρέσει να διαβάζει επίσης. Όχι λογοτεχνία, αλλά πιο επιστημονικά βιβλία σαν «Το κλαμπ των 5 π.μ.» που μου το σύστησε και έμενα. «Μιλά για εκείνους που ξυπνούν από πολύ νωρίς το πρωί, στις 5 ταξημερώματα, και πόσο ενεργητικό είναι αυτό», μου αναφέρει. Τον ρωτάω αν το έχει κάνει πράξει και μουκουνά θετικά το κεφάλι: «Ξυπνάω νωρίς το πρωί για να απολαμβάνω τη μέρα και κοιμάμαι νωρίς επίσης».
Λίγο πριν φύγω τον ρωτάω πως φαντάζεται τον εαυτό του σε πέντε χρόνια. «Θέλω να ανοίξω το δικό μουκαφέ μαζί με τον αδερφό μου, εδώ στη Αθήνα. Ελπίζω ότι θα το έχω καταφέρει ή τουλάχιστον να το έχω βάλειμπροστά μέχρι τότε», μου λέει χαμογελώντας.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο 8ο τεύχος του περιοδικού Coffee + Brunch που κυκλοφορεί.
