Mια δισεπίλυτη εξίσωση για το άνοιγμα
Παρατεταμένη αγωνία βιώνουν οι άνθρωποι της εστίασης, την ώρα που το άνοιγμα των καταστημάτων παραμένει γρίφος, ενώ παράλληλα ο αριθμός των κρουσμάτων παραμένει υψηλός
Μόλις δύο εικοσιτετράωρα έχουν περάσει από τις δηλώσεις διά στόματος του υπουργού Ανάπτυξης Άδωνι Γεωργιάδη για το άνοιγμα της εστίασης. Παραθέτοντας όλα τα δεδομένα, ο υπουργός οριοθέτησε χρονικά το άνοιγμα -και μόνο σε εξωτερικούς χώρους- κοντά στις ημέρες του Πάσχα. Μιλώντας στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ είχε πει πως λόγω της προόδου στο κομμάτι των εμβολιασμών είμαστε πολύ κοντά στο να αρχίσει αυτό να φαίνεται και στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας.
Η επιστημονική κοινότητα εκτιμά πως ένα πρόωρο άνοιγμα θα μπορούσε να αποβεί “μοιραίο” για την προσπάθεια που καταβάλλεται για περιορισμό των κρουσμάτων. “Αν την ανοίξουμε πρόωρα, κινδυνεύουμε να κλείσουμε τα πάντα. Η εστίαση θα πρέπει να ακολουθήσει σε ανοιχτούς χώρους έτσι ώστε ανοίξει να παραμείνει ανοιχτή για να είναι και ο προπομπός της τουριστικής περιόδου” είπε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου Αθανάσιος Εξαδάκτυλος.
Με αυτά τα δεδομένα ο κλάδος της εστίασης δεν αναμένεται να ανοίξει πριν από τις 15 Απριλίου, με επικρατέστερη ημερομηνία την 19η του μηνός. Βέβαιο θεωρειται ότι εάν και εφόσον ανοίξουν, η λειτουργία τους θα υπόκειται σε αυστηρά μέτρα και περιορισμούς, αντίστοιχους με εκείνους που είχαν επιβληθεί μετά το πρώτο lockdown.
Σε όλα τα παραπάνω ωστόσο υπάρχει ένα μεγάλο “αγκάθι” και δεν είναι άλλο από την πορεία των κρουσμάτων η οποία στην παρούσα φάση έχει αυξητική τάση. Η εξέλιξη αυτή προβληματίζει ιδιαίτερα την κυβέρνηση, την ώρα που οι ΜΕΘ βρίσκονται για ακόμη μία φορά σε οριακό σημείο και η αντιμετώπιση της όλης κατάστασης αποτελεσματικά αποτελεί γόρδιο δεσμό για την κυβέρνηση.
Ο επόμενος μήνας θεωρείται ο πλέον κρίσιμος για το άνοιγμα της εστίασης και μένει να φανεί εάν οι εμβολιασμοί και τα έξτρα περιοριστικά μέτρα θα λειτουργήσουν τελικά, περιορίζοντας επαρκώς τα κρούσματα της πανδημίας. Τότε και μόνο τότε θα έχει προετοιμαστεί το έδαφος για μια δυναμική ανάκαμψη ή τουλάχιστον περιορισμό των ζημιών, χωρίς προσωρινές λύσεις τύπου “ακορντεόν”.
