Χρήστος Ντούβας: Μιλώντας με τον Πανελλήνιο Πρωταθλητή του Latte Art
Κυκλοφορεί στην Αθήνα με μηχανάκι, του αρέσει το ποδόσφαιρο – αν και τελευταία δεν παίζει- πίνει τον καφέ του σκέτο, αγαπάει τα παπούτσια Vans και «ζωγραφίζει» με γάλα τις κούπες που σερβίρει στο The Underdog.
του Βασίλη Δημαρά
«Κάτσε να πιω ένα espresso, να ξυπνήσω και ξεκινάμε» μου λέει απολογούμενος για την μικρή καθυστέρηση. Δεν συνηθίζει να αργεί αντίθετα, εγώ είμαι αυτός που το κάνει. Ο Χρήστος Ντούβας είναι ο φετινός Πανελλήνιος Πρωταθλητής στο Latte Art. Δεν είναι η πρώτη φορά που κερδίζει αυτόν τον διαγωνισμό – πέρυσι είχε βρεθεί και πάλι στην πρώτη θέση. Την θυμάμαι εκείνη τη στιγμή. Σχεδόν έτρεμε από το άγχος. «Φέτος δεν ήμουν έτσι» μου λέει «είχα πάρει το βάπτισμα του πυρός». Άγχος και βέβαια είχε, αλλά πλέον ήξερα να το διαχειριστεί.
Ας πάρουμε όμως, τα πράγματα από την αρχή. Η σχέση του Χρήστου με τον καφέ και το latte art ξεκινά το 2011, στη γενέτειρά του, την Πάτρα. Εκεί, στο μαγαζί που εργαζόταν δεν μπορούσε να πειραματιστεί με τους καφέδες και έτσι έπιασε να «ζωγραφίζει» με το γάλα. Ήταν μόλις 16 χρονών. Από απλές ροζέτες και καρδούλες πέρασε σύντομα να κάνει εντυπωσιακά σχέδια που προκαλούσαν τον θαυμασμό. «Στην Πάτρα δεν έχεις και πολλά να κάνεις, εγώ ήθελα να εξελιχθώ. Έτσι το 2017 ήρθα στην Αθήνα». Στην αρχή, του πήρε λίγο χρόνο μέχρι να προσαρμοστεί σε μια πόλη που δεν την ήξερε και ίσως τον τρόμαζε. Σιγά- σιγά όμως βρήκε τις ισορροπίες. Ρωτούσε, διάβαζε, πειραματιζόταν, έψαχνε και όλα αυτά γιατί ήθελα να γίνει καλύτερος. «Παρακολουθούσα πολλά βίντεο στο Youtube και όταν δεν εργαζόμουν έκανα τα δικά μου σχέδια» μου αναφέρει. Σύντομα θα βρεθεί στην ομάδα του The Underdog και έρχεται και η πρώτη του συμμετοχή στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Το αποτέλεσμα; Πρώτη θέση και ταξίδι στο Βερολίνο για το Παγκόσμιο.
Στο Βερολίνο, τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα ήθελε. Θυμάμαι την χαρά που είχε όταν βρισκόταν πάνω στην σκηνή και έκανε το πρόγραμμά του. Θυμάμαι όμως και τη πίκρα που ένοιωσε μετά τα αποτελέσματα. «Θα μπορούσα να τα είχα πάει καλύτερα, όμως συμβαίνουν αυτά. Κρατάω την όλη εμπειρία και συνεχίζω» μου λέει. Το στραβοπάτημα αυτό τον πεισμώνει και βάζει στόχο πρώτα το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα του 2020 και φυσικά το Παγκόσμιο. Ο πρώτος στόχος επετεύχθη. Ο δεύτερος… μπαίνει για λίγο στον πάγο λόγω πανδημίας.
Στην ζωή του Χρήστου δεν υπάρχει όμως, μόνο ο καφές. «Ναι, είναι η μεγάλη μου αγάπη, όμως λατρεύω την γυμναστική αλλά και το ποδόσφαιρο» θα μου πει. Παρ’ όλα αυτά, αυτό το διάστημα δεν ασχολείται όσο θα ήθελε ούτε με το ένα, ούτε με το άλλο. Βλέπει πιο πολύ ταινίες. «Είναι κάτι που μου κόλλησε τώρα την περίοδο της καραντίνας». Τον ρωτάω τι ήταν αυτό που είδε τελευταία και του άρεσε. Δυσκολεύεται να διαλέξει και αρχίζει να μου αραδιάζει την μια ταινία μετά την άλλη. Βιογραφίες στην πλειοψηφία τους. Το βρίσκω ενδιαφέρον, αλλά δεν όχι του γούστου μου –εγώ λατρεύω εκείνες με τους σούπερ ήρωες- και αλλάζω την κουβέντα. Αυτή την φορά τον ρωτάω για τα ταξίδια και αν θυμάται κάποιο. «Με την δουλειά τελευταία έχω ταξιδέψει αρκετά. Εκείνο όμως, που θυμάμαι πιο πολύ είναι το ταξίδι στη Μόσχα πέρυσι το καλοκαίρι. Το πιστεύεις ότι ήταν Ιούλιος μήνας και είχε 10 βαθμούς; Έτρεχα να αγορά ζακέτες» μου λέει γελώντας.
Ο καφές μου έχει ήδη τελειώσει. Το ίδιο και του Χρήστου. Ζητάμε από ένα ακόμα και συνεχίζουμε την κουβέντα μας. Τον ρωτάω ξανά για το latte art αν είναι δύσκολο. «Όχι όσο φαντάζεσαι. Απλά, θέλει να μάθεις μερικές τεχνικές, να έχεις σταθερό χέρι και να κάνεις εξάσκηση ξανά και ξανά». Καταλαβαίνω ότι δεν είναι για μένα- με το σταθερό χέρι δεν το έχω. Η επόμενη μου ερώτηση έχει να κάνει με τα σχέδια που κάνουν πάνω στον καφέ. «Αυτά που είναι πιο ρεαλιστικά και «γράφουν» καλύτερα, είναι εκείνα με τα ζώα» θα μου πει. Όσον αναφορά για τα διαγωνιστικά… «αυτά δύσκολα μπορείς να τα κάνεις εκτός διαγωνισμού. Ο καφές που χρησιμοποιούμε σε αυτούς είναι πιο σκούρα καβουρδισμένος με αποτέλεσμα να έχει μεγαλύτερη πυκνότητα για να αποτυπώνονται τα σχέδια καλύτερα, αλλά ο καφές δεν πίνεται» μου αναφέρει γελώντας.
Πριν τελειώσουμε την κουβέντα μας, τον ρωτώ για το μέλλον. Θέλει να ξεκινήσει ξανά τις προπονήσεις του για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, όμως ακόμα η διεξαγωγή του είναι αβέβαιη. Όσο για διακοπές… «μάλλον θα την βγάλουμε μαζί στην Αθήνα» μου λέει και εγώ κουνώ καταφατικά το κεφάλι μου.
